Het begon op de dag nadat er brand was geweest op
school.
We werden met een
bus naar ons nieuwe, tijdelijke schoolgebouw gebracht.
Wij, groep 7 en groep 8 van basisschool de Kieviet…
De school waarvan nog maar weinig was overgebleven.
Goed,
Het gesprek van de dag dus : de brand !
Iedereen sprak er over..
De vlammen, de rookwolken.. de brandweerwagen en de
daarbij horende brandweermannen.
De politie..
Alles werd nog
eens grondig na besproken.
Sommige kinderen waren iets kwijt geraakt.
Ik niet.
Ik baalde altijd zo van school.
Daarom baalde ik nu ook zo dat er zo snel een nieuwe
school gevonden was..
Een raar oud gebouw..
En ook nog eens een groot eind rijden !
Daarom moest ik nog ook nog eens extra vroeg m ’n bed
uit..
En spelen…
Nou, daar was voor schooltijd geen tijd meer voor.
Voetballen na schooltijd ging ook al niet !
Wat een drama !
Dus ja.. ook ik baalde er flink van dat de oude school nu
niet meer bestond !
Toen we d ‘r dan uiteindelijk waren kregen we, ja, raad
het vast al : een rondleiding.
En we werden hartelijk welkom geheten door , jawel.. de
burgemeester.
Saai, zo vond ik..
En ik zuchtte..
***
Er slentert
een meisje door de straat.
Mevrouw
Hoffman kijkt uit haar raam.
Nee, ze kent
het meisje niet..
Toch blijft
ze kijken.
Het dampende
water in de rode emmer wordt een moment vergeten.
Het blauwe zeemdoekje
houdt ze op het zelfde plekje op het raam gedrukt.
12 jaar.
Mevrouw
Hoffman knikt.
Half 9
geweest, ziet ze op haar horloge..
Ja, ja.. dat meisje
zal zeker te laat komen..!
Of ..?
Mevrouw
Hoffman kijkt nog eens goed.
Tja, ze kan
ook al op het voortgezet onderwijs zitten..
Ze lijkt een
OV – chipkaart in haar hand te houden.
Ach, wat
geeft ook !
Met een
kleine zucht gaat mevrouw Hoffman verder met het ramen lappen.
Het meisje op
de straat :
Mel Dekker,
12 jaar.
In haar hand
houdt ze haar OV - chipkaart.
Die is voor
de bus.
Een straat
verder is de bushalte.
Daarvandaan
kost de reis precies 3 euro 26
22 cent
minder dan bij het station vandaan.
En da ’s toch
mooi meegenomen ?
Mel slaat
links af.
Nog een klein
stukje..
Er staat al
een vrouw meteen wit hondje bij het bushokje.
En een jongen
met een grote koptelefoon.
Mel bekijkt
hem goed.
Ze kent hem
niet.
Nooit
gezien.. die gast !
Spijkerbroek,
een tikje laag..
Vest met
capuchon, onder een zwart leren jack..
Sportschoenen
van Nike.
Mwah..
Mel zal haar
schouders op willen halen.
Maar, dat
doet ze niet..
Ze gaat naast
het bushokje staan en leunt tegen het gebarsten glas.
De grote
straat is niet erg druk.
Aan de
overkant staan flink wat auto ‘s..
De huizen
zijn hoog.
Al oud ook..
Een paar
grote kastanjebomen maken de straat compleet.
Na een paar
minuten draait de bus de straat in.
Lijn 13, Mel
is behoorlijk bekend met deze busroute.
Ze reist wel
vaker..
Bovendien :
deze bus rijdt langs het station,
Het
gemeentehuis en de bieb..
En hij brengt
je dus naar het … College.
***
“Doe me een plezier en blijf uit de buurt
van de jongens ..” verzoekt Erwin van Steen de jongen die tegen over hem staat.
De jongen knikt..
“Fijn !” Erwin geeft de jongen een kneepje
in zijn schouder. Dan loopt hij weg.
“Fijne vakantie .” de jongen opent het
portier van zijn auto en ploft achter ’t stuur.
Met vaart rijdt hij weg..
Erwin schud zijn hoofd en kijkt ‘m na.
Dan stapt hij zijn eigen auto in.
“Wat wil je op brood ?” Stijn kijkt opzei..
“Luuk ?”
“Ehmm.. doe maar 1 met pindakaas en 1 met
ham ..” antwoord Luuk, een stoer kereltje van 9 jaar.
“Of nee ..” bedenkt Luuk. “1 met ham en 1
met kaas, dan wil ik er nu een met pindakaas .” “Kijk eens ..” Stijn reikt zijn
broertje meteen een boterham aan. Luuk
pakt de boterham aan en neemt gelijk een hap.
Stijn trekt de koelkast open. Hij pakt het
stuk kaas en gaat er mee aan de slag.
“Jullie mogen altijd bellen .. Kijk eens
..” Het is Erwin van Steen die Stijn een prepaid- bon in zijn handen drukt.
“Thanks, pa ..” de 14 jarige Stijn kan het
beltegoed sowieso prima gebruiken.
“Kom eens hier ..”
Moeders komt de keuken in. Ze pakt Luuk in
haar armen.
“Die drie dagen zijn zo voorbij !” ze kust
Luuk op zijn wang.. “Jaha ..” Luuk reageert stoer, hij wurmt zich zelfs los uit
moeders armen.
“Krijg ik een kus ?” Mam zakt door haar
hurken. Vlug geeft Luuk zijn moeder een dikke kus.
Dan voelt Stijn de hand van zijn moeder, ze
pakt zijn schouder vast. “Dag, jongen ..” zegt ze. Ook Stijn krijgt een zoen.
“Doeg, mam ..” Zo snel mogelijk geeft
ook Stijn zijn moeder een kus.
“Ja, schat, we gaan ..” Vader zoent Luuk en
pakt moeder bij haar onderarm.
“Veel plezier ..” Luuk ’s ogen glinsteren.
“Gedraag je hoor ..” waarschuwt
moeder. “Denk ‘r om !” Streng kijkt Danique van Steen naar haar jongste zoon. Luuk knikt. Hij hapt dapper in zijn boterham,
terwijl Stijn verder gaat met boterhammen smeren. Voor hemzelf en voor Luuk..
Dan valt de deur dicht. Luuk rent naar de
kamer..
“Nu zijn ze weg .” Even later komt hij
terug naar de keuken. Hij zegt het een tikje spijtig. Stijn heeft het getoeterd
gehoord.
“Laat het feest maar beginnen .” zegt hij
opgewekt.
“Boks .”
De handen van de jongens knijpen stevig
samen.
Vader en moeder gaan drie dagen saampjes op
vakantie. Naar een hotel. 3 dagen zijn Stijn en Luuk samen thuis.
Een week geleden waren vader en moeder 15
jaar getrouwd. Ze hadden het cadeau gekregen..
Nu kon het ook nog. Pas over 10 weken zou
de baby, die verwacht word, geboren worden. Mam was nu 30 weken zwanger.
“Die zijn voor school .” legt Stijn zijn
broertje uit. “Doe d ‘r maar een
pakje bij, en stop ‘t in je tas .. dan kun je ’t niet vergeten .”
Luuk knikt. “Ben je thuis als ik uit school
kom ?” “Yep .” antwoord Stijn. Hij is verantwoordelijk voor zijn broertje.
Verder houden opa en oma een oogje in het zeil.
Stijn kijkt op de klok. 8 uur. Dan moet hij
over een kwartiertje naar school toe..
De schooldag van Luuk begint om kwart voor
9. Gelukkig speelt hij graag een poos op ’t schoolplein. Daarom vind hij het
gelukkig niet erg dat hij door zijn broer al zo vroeg naar school gestuurd
wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten